Rywalizacja Wanderlei Silva kontra Qunton Jackson miała już miejsce dwa razy. W obydwu przypadkach były to ciężko stoczone bitwy z Silvą wychodzącym zdecydowanie zwycięzko, zarówno z pierwszej jak i z drugiej. Dzisiejszego wieczoru publiczność zgromadzona na 92-ej gali organizowanej przez UFC zapamięta ten wieczór nie tylko dzięki walce wieczoru Griffin kontra Evans, ale również, albo może przede wszystkim, dzięki kompletującej trylogię walce „Rampage” kontra „The Axe Murderer”. Będzie to, możemy snuć domysły, inna, świeża walka, jako że tym razem nie spotkają się w ringu a w ośmiokątnym polu walki otoczonym siatką, przy amerykańskiej publiczości w Las Vegas a nie w Japonii, mając do dyspozycji czas rozłożony w trzech, pięciominutowych rundach.
STRIKING (Uderzanie)
W poprzednich spotkaniach, Silva był w stanie pokonać Jacksona stosując swój agresywny styl, zadając przy tym kopnięcia i całą masę ciosów, kończąc starcia w efektownym, tajskim stylu, uderzając kolanami w klinczu w głowę Amerykanina. Jackson posiada dobre umiejętności bokserskie i wyrzuca ciosy ze złym zamiarem. Obydwoje udowodnili, że są wyposażeni w piorunujący cios, umożliwiający im znokałtowanie przeciwnika jednym uderzeniem. Jednakże Brazylijczyk wraz z powiększającym się doświadczeniem, wyposażył się w bardziej różnorodny arsenał ciosów.
Wanderlei Silva Vs Quinton Jackson 1
GRAPPLING AND SUBMISSIONS (Chwytanie i poddania)
Jackson posiada bogatsze zaplecze zapaśnicze i był w stanie sprowadzić Silve na ziemię przy obydwu ich spotkaniach w ringu. Silva z kolei ma lepsze umiejętności poddawania rywala (submission), ale Jackson zbudował sobie reputację na swojej umiejętności wywijania się z submission i swojej obrony przed submission. Miał już okazję w przeszłości znaleźć się w niewygodnej sytuacji z brazylijskimi czarnymi pasami i pomimo tego zdołał wypracować swoją drogę do wywinięcia się, jak to miało miejsce gdy Murilo Bustamante założył mu duszenie gilotynowe, bądź kiedy cisnął o ziemię zakładającym mu duszenie trójkątne, Ricardo Arona. Submissions nie powinny być czynnikiem przeważającym w tej potyczce, ale zapasy są prawdopodobnie największym atutem Jacksona przeciwko nacierającemu Silvie.
Wanderlei Silva Vs Quinton Jackson 2
OCTAGON CONTROL (Kontrola w oktagonie)
Ten aspekt będzie miał największe szanse odegrać kluczową rolę w dzisiejszym dopełnieniu trylogii. Wanderlei jest agresywny i lubi posuwać się naprzód dyktując tempo walki. Jego rywale, którym udało się zmusić go do cofania się, odnieśli największe powodzenie w starciu z nim. Chuck Liddell był w stanie dokonać tego podczas UFC 79, kiedy to sędziowie zadecydowali o jego wygranej. Mirko Filipović zaaplikował tą strategię podczas Pride Grand Prix otwartej kategorii wagowej w 2006 roku, nokałtując go swoim sztandarowym, wysokim kopnięciem w głowę.
Chuck Liddell Vs Wanderlei SIlva w UFC 79
Jackson również lubi przeć do przodu. Jednakże tak jak i w przypadku Silvy, metoda zmuszania go do wycofywania się, wydaje się być skuteczną, sprawdzoną drogą do zwycięztwa. Innymi oprócz Wanderleia, którzy z sukcesem zastosowali tą strategię wobec Rampage’a, byli między innymi Mauricio Rua ze swoimi kolanami z klinczu, czy Forrest, systematycznymi kopnięciami na nogę oraz prostymi. Kontrola w oktagonie walcząc w stójce jest ważna, ale kontrolowanie walki w klinczu i na ziemi może okazać się decydujące.
Mirko Filipović Vs Wanderlei Silva w Pride Grand Prix 2006
Kontrolowanie walki klinczem jest metodą, którą Silva efektownie pokonał Jackson’a w spektakularnych przedstawieniach, jakie zaprezentowali zgromadzonej publiczności. Był w stanie złapać go w tajski klincz czyniąc z niego motor napędowy prowadzący do zakończenia walki. Nie zapominajmy jednak, że Jackson był w stanie wykorzystać klincz w celu sprowadzenia Silvy do parteru. Efektywność może więc okazać się kluczowym czynnikiem w tym starciu.
Pod koniec drugiej rundy ich drugiego spotkania, Jackson demolizował Silvę aplikując 'ground and pound’ i doprowadzając do sytuacji, w których mógł sprowadzać do parteru. Umiejętność, jaką Amerykanin posiada znajdując się na ziemi, do trzymania przeciwnika pod sobą a także kontrolowanie go podczas serwowania mu sporych porcji ciosów, lądujących zarówno na jego tułowiu jak i głowie, mogłoby być strategią dopasowaną specjalnie do warunków oktagonu.
Vitor Belfort Vs Wanderlei Silva w Ultimate Brazil by UFC
CONDITIONING (Kondycja)
Ten aspekt ich spotkania nie powinien mieć wpływu na przebieg walki. Obydwaj w przeszłości przeszli przez długie bitwy, jak nie tak dawna walka Quintona przeciwko Hendersonowi, podczas tej samej gali, w której zadebiutował pierwszy polski fajter w UFC.
THE „X” FACTOR (Niewidoczny czynnik)
Jackson podchodzi do tej walki po przegranej z Griffinem i od dziewięciu lat nie przegrał żadnego pojdynku, następującego bezpośrednio po porażce. Został aresztowany w Lipcu w wyniku incydentu drogowego, w którym brał udział. Dodatkowo opóścił swojego trenera Juanito Ibarra i dołączył do klubu Wolfslair Academy w Londynie, gdzie rozpoczął treningi przygotowawcze do dzisiejszego starcia. Zmiana obozu treningowego oraz konfilkt z prawem mogły zakłócić koncentrację, albo wręcz przeciwnie, stać się dodatkowym bodźcem motywującym do ciężkiej pracy.
Silva z kolei spędził pożyteczniejszą część ostatnich dwóch lat trenując w klubie Extreme Couture, z partnerami będącymi 'pełnymi’ zapaśnikami. Dodatkowo ma tam Forresta Griffina, który pokonał Jacksona, odbierając mu pas mistrza podczas UFC 86. Spędził też trochę czasu z tymczasowym posiadaczem tytułu wagi ciężkiej UFC, Antonio Rodgrigo Nogueira, a także z obecnym mistrzem wagi średniej, Andersonem Silva.
Tym razem będą walczyć w ogrodzonym siatką oktagonie, a nie kwadratowym, otoczonym linami ringiem. Teoretycznie to może zaowocować dla nich obu. Zapasay i sprowadzanie do parteru przez Jacksona, mogą być wsparte o klatke. Kształt oktagonu może pomóc z kolei Silvie być bardziej nieuchwytnym, tak by nie został przyparty bez drogi ucieczki, tak jak w narożniku. Ta sama zasada może działać również na korzyść Quintona, któremu zdarzyło się w przeszłości być uwięzionym przy narożniku walcząc przeciwko Wanderlei’owi.
KEY TO SUCCESS (Recepta na sukces)
Jackson musi podejść do tego starcia z innym planem gry, niżeli ten który zaaplikował w poprzednich spotkaniach z Brazylijczykiem. Musi wykorzystać siatkę, przyciskając Silvę do niej, ograniczając dzięki temu przestrzeń, z której „The Axe Murderer” mógłby zrobić użytek będąc w klinczu, dostarczając serię bolesnych kolan. Musi unikać tajskiego klinczu Silvy za wszelką cenę. Tak bardzo, jak lubi stać i wymieniać ciosy, lepiej na tym skorzysta, jeżeli będzie próbował obaleń i uderzeń łokciami. Musi przygotowywać obalenia, gdy Silva szykuje się do ataku, sprowadzając walkę do parteru, gdzie już niejednokrotnie udowodnił, jest w stanie dokonać znacznej dewastacji. Jackson posłał już kiedyś swoimi ciosami Wanderleia na deski, ale wdawanie się z nim w takie zaczepki, jest jak granie w rosyjską ruletkę z sześciostrzłowcem naładowanym trzema nabojami.
Planem Silvy najprawdopodobniej będzie unikanie bycia sprowadzonym do parteru, zdominowanie wymiań w stójce, bycie agresywnym i końcowe wykończenie Rampage’a. Musi jednak unikać bycia przyciskanym do siatki, biorąc pod uwagę siłę fizyczną jego rywala skumulowaną z jego ciężarem ciała, przypierającym do ściany. On potrzebuje przestrzeni by być najbardziej efektywnym. Mądre stosowanie pracy stóp, poruszanie się w różnych kierunkach, pomoże w wytworzeniu tej potrzebnej przestrzeni. Quinton z kolei raczej skłania się do posuwania się do przodu, albo stania przed przeciwnikiem. Nacieranie na Jacksona było niesamowicie skuteczne w przeszłości. Jackson ma zwyczaj osłaniania się, po którym następuje kontratak wyprowadzany jeszcze w trakcie natarcia przez rywala. Silva potrzebuje więc ostrożnie wybierać dogodny moment by następnie wyprowadzić serię kombinacji i być konsekwentym w tym co robi.
Quinton Jackson: UFC 92 Pre-Fight
Wanderlei Silva: UFC 92 Pre-Fight
źródło: mmaweekly.com